Tussen de talen

Er zijn twee soorten vragen die aan mij gesteld worden. Een soort gaat over mijn afkomst en/of accent en de andere soort vragen gaat over de talen en hoe ik daar mee om ga. 

Ik gebruik dagelijks drie talen: Nederlands, Engels en Pools. Ik leef dus letterlijk tussen die drie talen. Ik krijg ook heel vaak vrager hier over. Meestal wordt aan mij gevraagd in welke taal ik droom en denk. Daarop kan ik geen eenvoudige antwoord geven.

Volgens mij droom je zoals je denkt. Tenminste zo is het in mijn geval. Gezien dat mijn hoofd geen rustige plek is, is mijn manier van denken en dromen ook niet echt georganiseerd. Ik denk niet dat ik ADHD heb, maar mijn brein zeker wel. Er stromen duizenden gedachten per minuut door heen en elke gedachte net in een andere taal.

Er is een brein oefening waarbij je moet zeggen of een plaatje bij het vorige plaatje past, door bijvoorbeeld zelfde kleur op afbeelding te hebben. Als we dat bij mijn gedachten zouden toepassen, het antwoord zou altijd ‘nee’ zijn. Mijn gedachten kunnen zeer van elkaar verschillen qua onderwerp en/of zinloosheid, en de talen waarin die gedachten komen veranderen net zo vaak. Soms ben ik zelf verbaasd dat ik mijn eigen gedachten kan volgen.

Daarbij komt nog tegen mezelf praten, in mijn hoofd natuurlijk, niet hardop. Tenminste niet op straat, thuis doe ik het soms wel. Als ik tegen mezelf praat is het meestal een mengelmoes van alle drie de talen. Je wilt het eigenlijk niet weten hoe dat werkt. Soms wil ik het zelf niet weten.

Het is soms rommelig, leven tussen de talen. Dat is ook wie ik nu ben en ik kan me niet meer anders voorstellen. Het grootste voordeel zie ik bij het lezen van meerdere boeken tegelijkertijd. Als je elk boek in een andere taal leest haal je nooit de verhalen door elkaar heen.