Niet helemaal zonder bereik, maar wel zonder internet. We waren een weekje in de Vogezen, in Frankrijk, en we zatten in een huisje waar geen internet was. Voor we daar heen gingen was ik een beetje zenuwachtig, want ik kon me de hele week zonder internet niet goed voorstellen.
Omdat dit mijn eerste vakantie, sinds vier jaar, zonder moetjes is geweest, hebben we ook besloten om dat meteen goed te doen. Geen contact met de buitenwereld dus, alleen wij, de natuur, goed eten, elke dag lezen voor mij en heel veel fietsen voor A. Eerste twee dagen voelde ik me een beetje vreemd, niet zo zeer door het gebrek aan internet, maar omdat ik steeds het gevoel had van iets moeten doen. Tegen het einde van ons verblijf dacht ik dat ik nog één week zou kunnen blijven.
Afgelopen vier jaar zat ik tijdens onze vakantie of studeren voor een tentamen of een paper of scriptie te schrijven. Geen echte vakantie dus. Ik vond het toen prima, maar nu merkte ik wel dat ik echt aan de rust toe was. Wat was het heerlijk om buiten in het zonnetje te zitten, boek te lezen, over van alles en nog wat te denken, dansende wolken te bekijken en naar de zingende vogeltjes te luisteren. Rust en stilte, ver weg van het lawaaiige bestaan van onze buren.
Ik wist niet dat ik het nog kon. Gewoon zijn.
Ik wil nu ook niet meer anders op vakantie. Ik wil altijd afgezonderd van de wereld zijn en volledig kunnen uitrusten. Zonder alle prikkels, die in het moderne leven horen. Ik hou van de sociale media en internet, maar ik denk dat het, juist tegenwoordig, heel belangrijk is dat we soms helemaal buiten bereik raken. Alleen dan kunnen we ons hoofd even helemaal leeg maken, bij onszelf naar binnen kijken en onszelf een beetje beter leren kennen.
annamboland.com 