Bibliotheek

Het is luid. Niemand fluistert. Ik hoor gesprekken, het gelach, rinkelende telefoons en rammelend porselein. Ik ben in de bibliotheek. Ik kan me nog levendig mijn eerste bezoek daar in de Haarlemse bibliotheek herinneren. Ik snapte er niets van. Ik keek onzeker om me heen en wachtte op een bibliothecaris die stilletjes van achter de planken verschijnend, met een dreigende blik, een boze uitdrukking op haar gezicht en een vinger op haar lippen mensen tot zwijgen riep, maar er kwam niemand. Ik begreep niet helemaal, wat er om me heen gebeurde.

Ik ben opgegroeid met een bibliotheek waar iedereen fluisterde en stilletjes liep, of beter gezegd, gleed op de speciaal daarvoor bestemde doekjes. De bibliotheek van mijn jeugd is een plek waar ik niet heel graag naar toe ging. De ontelbare regels en de boeken, die allemaal hetzelfde leken doordat ze met een bruin papier bedekt waren, hebben er voor gezorgd dat ik liever naar een boekenwinkel ging dan de bibliotheek.

In Nederland heb ik ontdekt dat de bibliotheek een ontmoetingsplaats voor volwassenen en jongeren kan zijn. Dat in een speciaal gedeelte voor kinderen, ouders hun kinderen kunnen voorlezen en dat de kleuters rond mogen rennen en de boeken van de schappen pakken. “Hemel op aarde”, dacht ik bij mezelf. De bibliotheek, die geen heilige plaats is, maar een plek waar mensen naar toe gaan om met vrienden af te spreken, een tijdschrift te lezen, naar muziek te luisteren en boeken te lenen natuurlijk.

De bibliotheek heeft ook een plek om te werken en te studeren, een plek waar het heerlijk stil is. In de weken voorafgaand aan de tentamenperiode stroomt de binnenplaats nog voordat de bibliotheek open is vol met leerlingen en studenten die in alle rust willen studeren. Het is voor mij een zeer interessante tijd om in het cafè beneden te gaan zitten. Ik kijk naar de studenten, die met een lichte waanzin in hun ogen tekortkomingen aan cafeïne aanvullen en ik zucht van de opluchting dat ik deze gekte achter de rug heb.

Ik hou van de bibliotheek, en ook als ik, zoals op dit moment, een verbod op boeken lenen heb totdat de te-lezen-stapel thuis wat kleiner wordt, ga ik daar regelmatig langs. Even boekengeur inademen, een beetje van de sfeer proeven, door een aantal tijdschriften bladeren en een paar boekentitels aan mijn te-leen-lijst toevoegen. Ik hou van de bibliotheek en ik ben blij dat ik deze binnen handbereik heb. Ik denk dat dit het enige is wat ik van de stad zou missen als ik ooit midden in het nergens ga wonen.