Kwijt

 

Ik ben mezelf kwijt. Ik weet dat het heel vreemd klinkt, maar zo voelt dat. Het bezoek aan Polen heeft mij deze keer mentaal wat meer dan gewoonlijk gekost.

Ik weet niet precies waar de oorzaak hiervan ligt, maar ik heb mijn vermoeden. In ieder geval ben ik nu bezig met mezelf te hervinden en het pad waarop ik liep terug te vinden.

Ik weet wat ik wil en waar ik over een paar jaar wil zijn, maar het is nog steeds niet makkelijk om in een doe-modus terug te springen. Omdat ik bang ben. Meer dan voorheen, bang dat het niet gaat lukken, dat ik niet goed genoeg ben, dat ik het allemaal niet kan.

Ik moet over mijn angsten heen. Ik moet van mijn angsten bondgenoten maken. Ik weet dat ik het kan. Nog even, nog een paar kleine stapjes en ik kom er. Nog even.