Boeken van mijn kindertijd

Mijn boekenverslaving is heel lang geleden begonnen. Bij ons thuis waren er altijd veel boeken en er werd veel gelezen. Voor de verjaardag kreeg ik boeken cadeau, daar zorgde mijn opa altijd voor. Ik ben mijn familie voor altijd dankbaar, dat ze mij de wereld van boeken en fantasie lieten zien.

Ik las altijd veel, als klein kind al en ik geef mijn zus de schuld hiervoor. Zij, als een vijf jaar oudere zus, moest aan mij voorlezen, voor het slapengaan. Ze vond het niet zo leuk en daarom heeft ze besloten om mij te leren lezen. Op deze manier ben ik heel vroeg in de wereld van woorden, boeken en verhalen gekomen en ik wilde daar nooit meer weg.

Er zijn twee boeken die mij bijgebleven zijn: “Alla vi barn i Bullerbyn”, oftewel “The Six Bullerby Children” van Astrid Lindgren en “Pollyanna” van Eleanor H. Porter. Die twee boeken heb ik ook uit Polen naar Nederland meegenomen. Dat zijn mijn schatten, die altijd met mij mee zouden verhuizen.

Opgroeien in een ander land dan waar je als een volwassene woont heeft maar één nadeel. Er is niemand met wie je over je favoriete kinderboeken kan praten. En kinderfilms. Tenminste zo is het in mijn geval, maar we moeten niet vergeten dat ik in een socialistisch land opgegroeid ben waar de westerse cultuur niet toegankelijk was. Als iemand uit een ander West-Europees land komt, zijn de verschillen waarschijnlijk wat kleiner.

Mijn kindertijd in Polen van jaren 80 zorgt ook voor leuke verhalen, die voor mijn Nederlandse vrienden en familie soms raar moeten klinken. A. hoort me soms iets vertellen wat hij van zijn ouders gehoord had, van hun jeugd of kindertijd. En terwijl er ongeveer 40 jaar verschil tussen mijn schoonouders en mij en een andere culturele achtergrond zit, begrijp ik sommige dingen beter dan iemand die in Nederland geboren en getogen is.