Gisteren zou ik een prachtige blogpost schrijven. Ik had het al gepland. Het zou een beetje grappig en een beetje serieus zijn. Ja, ik zou het doen. Net na ontbijt.
Eerst kon ik niet wakker worden. Het was heel moeilijk. Ik heb het drie keer geprobeerd. Zonder groot succes. Eindelijk om 10uur is het me gelukt. Ik ben opgestaan. Met grote moeite mijn ogen opengedaan. Wat was het zwaar!
Daarna ontbijt. Beetje lezen te bij. Eerst in mijn Feedly, daarna in een boek. En toen was het opeens 12uur. Toen moest ik die geweldige blogpost gaan schrijven, want dan kan niet dat er zulke lange pauzes tussen de posts op mijn blog zitten.
Ach ja, ik moest ook de was uitgangen. Oh, en nog even op Instagram kijken. En Twitter. En dan nog even in de keuken opruimen. En een boodschappenlijstje maken, want ja, het was mijn beurt om te koken. En toen was het al kwart over één. Wat is er met de tijd gebeurt?
Nu moet ik eigenlijk gaan douchen, want ik moet straks naar mijn werk. Wacht even, een vriend van mij is toch jarig vandaag? Ik moet even een mailtje naar hem schrijven. Even snel. Oh, kijk, ik kreeg een mailtje, van iemand die wilde zeggen dat hij mijn schrijfsels leuk vond. Wat lief! Even snel beantwoorden dan.
Het is al kwart voor twee. Nu moet ik echt gaan douchen, want ik moet om half drie bij de bieb in Noord zijn. Werken. Snel, snel, snel. Oef, ik zit op de fiets. Als ik op tijd wil komen dan moet ik nu flink doorfietsen.
Het is me gelukt. Ik ben op tijd op mijn werk. Maar van die geweldige blogpost is er niets van gekomen.
annamboland.com 