Ik ontbijt altijd. Maakt niet uit hoe laat, of vroeg, mijn dag begint, zonder ontbijt begin ik er niet aan. Als ik geen kloppende hoofdpijn de hele dag wil hebben moet ik in de ochtend iets eten. En heel veel thee drinken.
Vandaag mocht ik met een oude vriend van mij ontbijten, die voor een nacht in Nederland was. We kennen elkaar al vrij lang en we hebben bij twee luchtvaartmaatschappijen samen gewerkt. Nu wonen we in twee verschillende landen en we zien elkaar zelden.
Toen ik hem vanochtend zag was het alsof we elkaar vorige week en niet half jaar geleden voor het laatst zagen. Het blijft bijzonder dat er mensen zijn die je soms jaren lang niet ziet, maar als je ze weer spreekt dan lijkt de tijd stil gestaan hebben.
Ik heb het ook dit jaar met een vriendin in Gdańsk gehad. We komen uit dezelfde buurt in Warschau vandaan, maar zij woont al lang aan de Poolse kust. Eerst in Sopot en nu in Gdańsk. We hebben elkaar 10 jaar niet gezien en niet gesproken. Toen we elkaar weer zagen, zaten we te praten alsof die tijd niet voorbij is gegaan.
Ik weet niet hoe dat komt, maar bijzonder is het wel. Ik ben blij dat ik die mensen om me heen heb. Dat zijn de mensen die voor altijd in mijn leven zullen blijven.