Perfectionisme

Ik vroeg me af waarom ik hier, en op de Poolse blog trouwens ook, zo weinig schrijf. Het is niet dat ik niet genoeg ideeën heb. Er zijn genoeg, in mijn hoofd, in mijn notitieboekje of gewoon op straat, in het dagelijkse leven. En toch schrijf ik het hier niet op. Waarom dan? Nou, gewoon. Omdat ik bang ben. 

Ik ben bang dat alles wat ik schrijf negatief beoordeeld zou zijn. Dat mensen op mijn taalfouten gaan letten en niet op het boodschap zelf. Dat alles wat niet perfect is, niet de moeite waard is. Voor mij niet, maar voornamelijk voor jou, beste lezer, niet.

Ik lees de blog van Elja Daae. Ze blogt elke dag. Soms denk ik “dat wil ik ook”. En dan doe ik het weer niet. Elja zegt dat je gewoon op de ‘publish’-knop moet drukken. Je woorden de wereld insturen. Zonder angst, zonder verwachtingen.

Ik wil het zo graag. De perfectionisme loslaten. Ik doe het ook. Dat weet je wel, want het is je zeker niet ontgaan dat ik regelmatig een blogpost met meerdere taalfouten publiceer. Nederlands is niet mijn moedertaal, het is zelfs niet mijn tweede taal. Ik gebruik het dagelijks, 10 jaar al, maar ik maak nog steeds fouten. En daar schaam ik me niet voor.

De perfectionisme zit in het behandelen van een onderwerp. De vragen die door mijn hoofd spoken zijn “weet ik hier genoeg van om over te schrijven?” of “wat zouden mijn lezers van vinden dat ik over x schrijf terwijl ik hier geen specialist in ben?”

Ik vergeet soms dat dit hier, een persoonlijk blog is. Dat ik kan schrijven wat ik maar wil. Dat is mijn kijk op de wereld en ik hoef geen specialist in een bepaald onderwerp te zijn om daarover te schrijven. Ik ben specialist op het gebied van mijn eigen leven en hoe ík dingen bekijk. En daar wil ik hier over schrijven.

Ik wil proberen alles loslaten. De perfectionisme, de verwachtingen van de onbekende lezer, de onzekerheid. Ik moet het gewoon doen. Misschien niet elke dag, althans niet meteen, maar vaker dan nu. Hoe meer ik ga schrijven en hoe meer ik zal publiceren hoe makkelijker het wordt. Je leert van de fouten, liefst van die van een ander, van perfectionisme leer je weinig.