Ochtend

Ik doe mijn ogen open, het is kwart voor acht. Veel te vroeg om wakker te zijn, gezien ik gisteren pas na middernacht ging slapen. Ik draai me om, maar ik weet nu al dat ik niet meer in slaap zal vallen. Ik lig nog een paar minuten en dan sta ik op, zoals altijd. Ik hou van de ochtenden, maar soms een ochtendmens zijn is een vloek.

Ik ga meteen naar beneden waarmee ik mijn hongerige katten heel blij maak. Ik zet de oven aan en trek de gordijnen open. Buiten is het donker en stil, de wereld is nog maar net wakker. Ik hou van deze momenten. Ik heb het gevoel, op dit ogenblik, dat de wereld alleen van mij is.

Nog even blijft het rustig. Door het huis verspreidt zich de geur van het vers gebakken brood. Ik denk over deze beginnende dag. Ik ga vandaag lichtjes ophangen om de heersende duisternis, verergerd door lage bewolking, te verlichten. Ik zal schrijven en lezen.

December begint. De magische tijd. Periode van terugblikken, hoop voor de toekomst en peinzen. Vandaag nog even niet. Vandaag zal ik me door de dag laten leiden.