Winter

Winter hebben we dit jaar niet. En ik mis het ook niet. Als ik nu op Instagram al die foto’s van sneeuw zie dan krijg ik het spontaan koud. Ik voel meteen de koude tenen, vingers en neus. Ik denk aan het ijs op de stoep en voel de angst voor het vallen en een been breken. 

Ik mis de winter niet. Ik hoef geen sneeuw en temperaturen in de min. Ik hoef niet op een gladde stoep lopen of op mijn fiets uitglijden. Ik hoef niet dat mooi wit landschap. Laten we dat allen in de bergen gebeuren. Of in landen waar ze dat gewend zijn, zoals Canada of Alaska.

Ik vind het grappig hoe mensen nu naar een “echte winter” verlangen. Naar sneeuw en koud. Ik lach als ik het hoor, want ik weet dat diezelfde mensen straks gaan klagen als NS niet rijd of alle treinen vertraagd zijn, als ze weer op een glad fietspad onderuit gaan of hun vlucht naar een warm land weer vertraagd is.

Want die mensen die nu naar die “echte winter” verlangen vinden winter eigenlijk maar niks, maar het staat zo mooi op Instagram.