Gisteren heel vroeg deed ik de deur van de Bibliotheek op het station open. Het was 7:30uur in de ochtend en ik was niet helemaal wakker. Ik ben niet meer gewend om met de wekker op te staan en dan voor 7uur ‘s ochtends ook nog. Toch vond ik het leuk om daar te zijn.
Sinds de Bibliotheek op het station open ging wilde ik daar werken. Nu, 4 jaar later, is mijn droom in vervulling gegaan, daarom vond ik het niet erg om half wakker daar te staan. Het is een prachtige plek en ik ben heel erg blij dat ik daar mag werken.
Omdat het wel mijn eerste keer op maandagochtend was, vroeg ik me af hoe de mensen zouden zijn. Je weet wel, maandag, ochtend, ik-haat-maandag-gevoel, alles was te verwachten.
Ik heb geen één chagrijnig kop gezien. Iedereen glimlachte en zei vrolijk “goedemorgen”. Van de maandagochtend misere merkte was er dus niets te vinden.
Wat zijn we toch rare wezens, wij mensen. We pratten heel veel gevoelens onszelf gewoon aan. Je ziet het elke maandag ergens op de social media verschijnen. “Het is weer maandag”, gevolgd door een verdrietig emoticon.
Waarom doen we dat? Waarom beweren we dat maandag een slechte dag is? Het is toch een prachtige dag. Een dag die een begin betekent. En als iets begint, betekent dat dat alles nog mogelijk is.
Maandag is dus de dag van mogelijkheden, net als elke ochtend.
De combinatie van die twee is dus prachtig en machtig.
Zullen we het niet meer klein en leilijk maken?
annamboland.com 