Een paar maanden terug las ik een interview met een Poolse model, kookboeken schrijfster en blogger. Ik bewonder haar en wat ze doet al jaren, daarom lees ik altijd haar woorden zeer aandachtig. Agnieszka Maciąg is een prachtige vrouw, van buiten en van binnen. Ze straalt rust en tevredenheid uit.
Ze werkt hard voor wat ze wil bereiken en ik wil haar voorbeeld volgen. Ik wil mijn angsten opzij schuiven en gewoon er voor gaan. Ik begin te begrijpen dat als mijn hart sneller begint te kloppen dan is het een teken dat ik het juist moet doen en niet bang voor zijn en van wegrennen.
In een interview met Agnieszka las is dit:
Het is van onschatbare waarde dat ik de mensen kon ontmoeten die leven op een manier die ik mooi vind. Dat heeft ook een paar klepjes in mijn hoofd doen openen, liet me zien dat het mogelijk is.
Ik ben niet een persoon die jaloers is, ik ben iemand die geïnspireerd raakt. Als iemand een boek schreef en ik voel een steek in mijn hart, dit is een teken voor mij dat ik ook aan de slag moet. Als iemand iets heeft waar mijn hart naartoe wil, dat betekent dat dit mijn behoefte is, maar ook mijn potentieel. Als het mijn behoefte is, is het ook mijn kans.
En daarom elke keer als ik mijn hart voel bonzen moet ik aan die woorden denken. Het is niet angst die ik voel, het is mijn behoefte, mijn potentieel, mijn kans. Wat ik in mijn leven wil bereiken kan ik zien in de mensen die ik bewonder. Daar moet ik zoeken en daaruit moet ik putten.