Ergernissen van 2016

Ik kan me heel goed ergeren. Ik durf te zeggen dat ik daar uitstekend in ben. Ik erger me het meest aan het gedrag van andere mensen, aan hoe egoïstisch ze kunnen zijn. Ik erger me ook aan het taalgebruik. Nederlands heeft zo veel mooie woorden, waarom gebruikt men dan die niet?

1. Shoppen maakt ons happy

Zeg het maar hardop. Hoor je hoe erg dat klinkt? We kunnen winkelen of boodschappen doen, maar tegenwoordig gaat iedereen shoppen, zelfs als ze naar de supermarkt gaan. En dat shoppen… dat maakt een mens happy. Want gelukkig, blij, tevreden of voldaan zijn we niet meer.

2. Voedselreligies

Zijn er nog mensen die normaal eten? Je weet wel, misschien kun je je dat nog herinneren, gevarieerd, elke dag wat anders, koken. Soms heb ik het gevoel dat er geen mens meer is die gluten, lactose of koolhydraten eet. Bijna iedereen heeft een dieet dat aan iets arm is. Alleen niet iedereen heeft dat nodig. Vaak is het is een rage, geen noodzaak.

3. Parkeren

Als in “mijn auto staat en het interesseert me niet dat niemand anders hier kan parkeren.” Ik vraag me af wat er met ons gebeurd is dat we niet aan de andere mensen kunnen denken. Waarom zijn we alleen met onszelf bezig? Elke keer als ik parkeerplaatsen voor mijn huis zie word ik een beetje boos. Er zouden vijf auto’s kunnen parkeren, maar er staan maar drie, want de meneer of mevrouw hebben totaal schijt aan de andere buurtbewoners.

4. Geen richting aangeven

Ik weet dat jij weet waar je heen gaat, maar ik weet dat niet. Het zou zo fijn zijn als je je richting aanwijzer aan zou zetten of je arm zou willen uitsteken als je ergens afsloeg. Het is toch niet te veel gevraagd?

5. Hondeneigenaren

Regelmatig ligt er poep net voor mijn deur of is er tegen mijn voordeur aan gepist. Hoe kun je dat als een hondeneigenaar toelaten? Hoe durf je toe te kijken terwijl je hond tegen iemands deur plast? Hoe kun je het normaal vinden? En waarom is het zo moeilijk voor jou om te bukken en de vieze poep van je hond op te rappen?

6. Moeders met kinderwagens

Niet alle moeders, hoor. Alleen die die hun kinderwagen op de weg duwen en pas daarna kijken of er iets aankomt. Ik zal het nooit begrijpen. Elke keer als ik het zie wil ik zo’n moeder vragen waarom ze haar kind als een soort schild gebruikt. Misschien vergeten ze gewoon dat in die wagen een klein mens ligt?