Politiek

Toen ik aan deze blog begonnen was heb ik mezelf belooft om nooit over politiek of religie te schrijven. Niet dat ik daarover geen mening heb, maar ik vind dat wel of niet geloven en onze politieke overtuigingen in de privé sfeer horen en niet op mijn blog. Never say never! Nu dat de politiek ons in de gezichten spuugt kan ik er niet meer omheen. Ik kan niet meer stil zitten en alleen toekijken.

Laats heb ik ergens, waarschijnlijk op Twitter, gelezen dat als je je afvroeg wat je zou doen in moeilijke tijden het antwoord is: wat je nu doet. Ik ben geen strijder, ik kan ook geen politiek bedrijven, ik ga nooit op straat protesteren omdat ik een menigte eng vind, maar ik kan door middel van deze blog en sociale media mijn onvrede uitspreken. Wat er gebeurt in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Polen en Hongarije stelt me teleur. Het maakt me niet bang, het maakt me woedend. Niet alleen op de politici, die zo beleid willen voeren, maar ook op de mensen, de kiezers, die daar op gestemd hebben.

Maar ik ben ook woedend op de mensen niet niet gestemd hebben, de mensen die op de verkiezingsdag thuis gebleven zijn. Vergis je niet, deze mensen hebben ook hiervoor hun toestemming gegeven. Ik weet dat kiezen vaak moeilijk is, maar we kunnen ons niet veroorloven om geen keuze te maken. De huidige orde goed vinden en daarvoor stemmen is ook een keuze, want soms is geen verandering in brengen het beste wat we kunnen doen.

Als ik nu door de stad fiets en de verkiezingsaffiches zie waarop staat “Stem op een verandering” dan denk ik bij mezelf “Ik wil geen verandering”, ik vind Nederland een geweldig land, zoals het is. Ik wil niet dat we gesloten of socialistisch worden. Ik vind dat Nederlanders trots mogen zijn op hun kikkerlandje. We wisten een balans te vinden die in andere landen zoek is.

Als ik zie hoe het in Amerika of Engeland gaat dan weet ik dat ik het voor ons land niet wil. Ik wil niet dat er mensen op straat aangevallen worden omdat ze een andere taal spreken of een vreemd accent hebben. Ik wil niet dat de vrouwen hun rechten verliezen. Ik wil niet dat mensen die net een andere huidskleur hebben bang zijn. Ik wil niet dat een gek, zelfingenomen en gefrustreerd mannetje de leiding over ons land heeft.

Ik wil dat Nederland blijft zoals het is. Ik wil dat we samen een steeds betere samenleving kunnen opbouwen, dat we met elkaar blijven praten en elkaar proberen te begrijpen. Ik hoop dat we dat kunnen vasthouden, dat we de stabiliteit kunnen waarderen en dat we begrijpen dat verandering niet altijd beter is.