Project 40. Week 8.

Twee maanden! Op dit moment ben ik erg trots op mezelf. Het is me nog nooit gelukt om voorbij twee maanden met de trainingsplan door te gaan. Ik liet het altijd een beetje zitten na de eerste maand en rustig aan groeide mijn afkeer voor het sporten. Ik deed het steeds minder tot ik helemaal mee stopte. Deze keer is het anders en ik ben er erg blij mee.

Ik wacht nog wel op dat gevoel van verslaving waarover iedereen het over heeft. Dat moment waarop je weet dat je niet zonder training zou kunnen leven. Blijkbaar is twee maanden te kort of ben ik niet verslavingsgevoelig. In ieder geval, het blijkt dat ik zonder dat kan sporten en dat ik genoeg heb aan een goed plan en motivatie.

Ik ben een beetje jaloers op mijn lieve A., want hij is echt sportgek. Training geeft hem veel plezier en je kunt bij hem wel de tekenen van verslaving merken. Als hij niet traint, als iets zijn training in de weg zit, wordt hij licht vervelend. Net als ik als ik niet kan lezen.

Deze week was prima. Ik had een rustdag op dinsdag in plaats van zaterdag, want de dag verliep anders dan anders. Op vrijdag heb ik mijn wandeling niet gemaakt. Ik had een afspraak voordat ik naar werk moest en het was makkelijker op de fiets. Over het aantal stappen zal ik het niet hebben.

Ik ben toch trots op mezelf. Ik sport, ik geef het niet op. Ik werk aan mijn conditie en gezondheid. Dit geeft me extra motivatie om door te gaan op de moeilijkere dagen.