Heb je dromen, doelen, plannen maar je doet er niets mee? Waar wacht je op? Op inspiratie? Op een beter moment? Op meer rust in je leven? Op meer tijd? En als het nooit komt? Hoe lang ga je nog wachten?
Al die vragen, en nog meer, stormde afgelopen maanden door mijn hoofd. Ik ben het wachten moe. En jij?
Iemand zei ooit, wel over schrijven, dat het water niet uit de kraan zal stromen zolang je het niet openzet. Vergeet niet dat als niets doet, gebeurt er ook niets. Dromen komen niet waar, dromen maak je waar. Vroeger wist ik het heel goed en ik werkte bewust aan mijn doelen. Ik weet niet wanneer het veranderd is. Of misschien weet ik het wel.
Mijn dromen, plannen en doelen zijn groot en heel belangrijk voor mij. Zo erg dat ik bang ben om ze waar te maken, om aan ze te werken. Ik wacht dus. Misschien komt er een beter moment, misschien ben ik ooit minder bang, misschien kopt de snpisratie aan mijn deur.
Ik weet dat dit onrealistisch is, maar ondanks dat, wacht ik. Of beter gezegd, wachtte ik. Ik ben zo moet geworden van al dat wachten, meer dan van het doen. Daarom begin ik te doen. Rustig aan. Met kleine stappen. Onder beschermende vleugels van mijn therapeut. Vooruit.
Deze post is mijn eerste stap. Klein, maar voor mij ook groot.
Kleine stappen, hier, op deze blog.
Ik hoop dat je hier bij me zal zijn.
En nu, ga je eigen eerste stap zetten.
annamboland.com 