Gelukkig zijn op een perfect plaatje is de norm geworden. Deels kunnen we de sociale media schuld geven, maar ik denk dat het voornamelijk de schuld van ons ego is. We willen de wereld onze beste kant laten zien. We willen dat anderen denken dat ons leven aan alle kanten een groot succesverhaal is.
Als je kijkt naar wat de meesten van ons op Instagram en Facebook delen, zou je kunnen denken dat ons leven alleen bestaat uit tropische vakanties, diners in exclusieve restaurants, ontmoetingen met fascinerende mensen, inspirerende conferenties en rustige ochtenden met een warm drankje in hand.
Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van Instagram en de prachtige foto’s die daar gedeeld worden. Het enige dat me boos maakt, is dat mensen denken dat ze zich voor slechtere dagen moeten verontschuldigen. Elke keer als ik “Ik weet dat Instagram geen plaats is voor dergelijke dingen …” zie, gaat mijn bloed koken. Ik ben boos dat praten over slechtere dagen, slecht humeur of andere problemen iets schandelijks of abnormaals is geworden. Ik kan het niet accepteren dat sommige mensen denken dat de wereld een verontschuldiging voor eerlijkheid verdient.
Af en toe roept iemand om ‘het echte leven’ te laten zien. Geweldig, maar willen we echt een gootsteen vol met vuile vaat of de poepluiers zien? Laten we liever om eerlijkheid roepen, om de echte en diverse emoties. We moeten niet vergeten dat dit sociale media zijn en proberen een gemeenschap te creëren in plaats van alleen op te scheppen.
Ik bedoel hier niet dat je geen geluk of mooie foto’s moet delen. Mooie foto’s hebben hier niets mee te maken. Onze ogen en geest hebben de schoonheid nodig en Instagram is een virtuele kunstgalerie. Ik bedoel dat je oplet wat je onder de foto schrijft. Durf een beetje eerlijk te zijn, verdraai de werkelijkheid niet.
Uit eigen ervaring weet ik dat het delen van verdriet, moeilijke momenten of depressie niet alleen jou, maar ook anderen helpt. Ik ben dankbaar voor elk goed woord, elke reactie, voor elk bedankje voor mijn eerlijkheid. Het is niet gemakkelijk voor mij om mijn gevoelens te delen. Ik moet altijd drie keer nadenken voordat ik wat ik opgeschreven heb de wereld instuur, maar ik doe het toch. Al helpt het maar een persoon.
Ik heb geluk dat ik veel mensen volg die eerlijk durven zijn, mensen die openlijk over de minder fraaie kanten van het dagelijkse leven praten. Dankzij hen begrijp ik dat de gemeenschap op eerlijkheid gebaseerd is. Zelfs de meest succesvolle mensen kennen dagen waarop ze zich onder een deken willen begraven en niet aan morgen willen denken.
Laat ons voor onszelf gelukkig zijn, niet voor de buitenwereld.
annamboland.com 