Bang en moedig, oftewel met angst kun je leven.

Hoe vaak begin je met iets niet, omdat je gewoon bang bent dat het niet zal lukken? Hoe lang stel je het doen van iets uit omdat je bang bent voor hoe anderen hierop zullen reageren? Wacht je tot je je klaar voelt, totdat je gevoel hebt dat je alles al over dit onderwerp weet of dat je het goed genoeg kunt zodat je het nu mag (van wie?) doen? En hoe vaak voel je je echt klaar voor? Laat alsjeblieft niet, uit angst, je dromen en plannen wachten op het eeuwige later en de afstandelijke nu nog niet.

Met angst kun je leven, je hoeft het niet te overwinnen. Ik spoor je ook niet aan om te doen alsof je iets al kunt totdat het waar is. Integendeel, ik wil je graag overtuigen dat je aan de slag kunt gaan ondanks de angst en dat je bang en tegelijkertijd moedig kunt zijn. Omdat het niet over zelfvertrouwen gaat of over de zekerheid dat wat we zullen bedenken, zal slagen. Het gaat over het werken en om de toestemming aan jezelf te kunnen geven om weer een beginner te zijn, om tijdens het werken te leren, om ervaring op te bouwen.

Hoe doe je dat dan, vraag je? Het is eigenlijk heel eenvoudig, maar dat wil niet zeggen dat het ook makkelijk is.

Leg de focus op het werk, op het doen. Concentreer je op de dingen waar je invloed op hebt: op jouw eigen bijdrage aan het werk dat je doet. Werk regelmatig en consequent. Door regelmatig te werken, ondanks angst, kun je zelfvertrouwen ontwikkelen. Je kunt aan jezelf bewijzen dat je meer kunt dan je denkt. En dat is precies wat dapper zijn is.

Door de focus van je gevoelens naar je werk te verplaatsen, kun je het verhaal dat je aan jezelf vertelt en de overtuigingen die jou beperken veranderen. Je weet waar ik het over heb: “Ik ben lui”, “Ik doe nooit wat”, “Ik maak nooit dingen af.” Alleen actie kan je hier van genezen, alleen actie kan je angst kalmeren. Wacht niet tot je klaar voor bent, focus op oefenen, leren, doen. Door te handelen, te werken, wordt je beter in wat je doet. Talent is niet alles, maar regulier werk levert altijd resultaten op.

Begin met je verwachtingen. Verplaats de schuifregelaar stevig naar beneden. Vergeet niet dat er niets in één dag of één week groeit. Denk niet over na wat anderen zullen zeggen, hoe ze op wat je doet zullen reageren. Verplaats jouw verwachtingen naar jezelf, focus op wat je kunt doen, niet op wat anderen van je verwachten. Richt je alleen op jouw eigen verwachtingen voor jouw volgende stap.

En als we het over de stappen hebben, maak ze klein. Minuscuul zelfs. Zo klein dat je niet bang bent om ze te zetten. Vergeet de “alles of niets”-principe. Probeer niet binnen drie seconden van nul naar honderd te versnellen. Het is genoeg als je in beweging komt, van nul naar één.

Ik zeg het nog een keer: kleine stappen, regelmatig werk, consistentie. Beter worden in iets vereist actie en het doen geneest van angst.

Je taak voor vandaag: schrijf je plan in kleine stappen uit, zet de alarm voor 10 minuten en zet de eerste stap. Niets meer. Alleen één minuscuul stapje.

Laat me weten hoe het gaat en ik zal je aanmoedigen.