Een nieuw begin, het ruikt lekker fris, een beetje als een nieuwe auto. We zijn vol enthousiasme en we kunnen een mooie toekomst voor ons zien. Vanaf nu zal het anders, beter, leuker en kleurrijker zijn. We zijn goed bezig en plotseling, geheel onverwacht, komt het leven op ons pad. De kat is elk uur aan het spugen en een vriendin belt omdat ze wat kwijt moet. Nu heeft het geen zin om door te gaan, denken we, en zetten we Netflix aan. Morgen is ook een dag. Maar morgen belt de vriendin opnieuw, de hond wordt ziek en we eindigen op YouTube, kattenvideo’s te kijken. We kunnen tenslotte altijd vanaf maandag beginnen. En het is dan dat het blijkt dat morgen niet weer de dag is en dat we maandag ergens kwijt zijn geraakt. We merken niet wanneer maanden voorbij gaan, en we hebben het gevoel dat we een heel jaar niets hebben gedaan.
Wat ons vaak tegenhoudt bij het opnieuw beginnen is hoe we over de startdatum denken. We beginnen vanaf maandag, vanaf de eerste van de maand, vanaf het nieuwe jaar. En wat zou er gebeuren als we de werkelijkheid een beetje zouden buigen? Want moet woensdag per se betekenen dat we ergens in het midden zitten? We kunnen immers besluiten dat het gewoon een nieuwe dag is en het perfecte beginmoment daarin vinden.
Speciale datums lijken ons magisch. We kunnen in dit begin energie, kracht voor verandering en moed voor de eerste stap vinden. We denken dat dit voor altijd het geval zal zijn, en dan… zie de eerste alinea.
Als we ons echter niet beperken tot speciale datums, kunnen we oneindig veel van deze beginmomenten hebben. We kunnen zelf beslissen wanneer het begin voor ons is. We hoeven niet te wachten op de verjaardagen, feestdagen, maandag of de eerste dag na de vakantie. Ons begin, ons momentum, kan net zo goed op donderdagmiddag om drie uur vallen. Waarom niet?
annamboland.com 