Een paar dagen geleden heb een crisis gehad. Niets ernstig, maar het heeft wel een paar dagen geduurd. Ik heb moeite met adverteren van mijn eigen diensten, met en plein public praten over mijn werk, over wat ik doe. Ik vind het moeilijk om mezelf te prijzen.
Ik weet dat als ik klanten wil vinden dan moet ik zichtbaar worden, maar ik heb last van een paar onzekerheden. Een daarvan, en een hele grote ook, is mijn accent. Ik spreek goed Nederlands, maar ik spreek het met accent. En ik schaam me daar een beetje voor.
Toen ik naar Nederland kwam en de taal geleerd heb ben ik op zoek gegaan naar een baan. Het liefst in luchtvaart, want daar kwam ik vandaan, maar ik zocht ook op andere plekken. En zo ben ik op meerdere bannen afgewezen op mijn afkomst en op mijn accent. Ik werd zelfs niet op sollicitatiegesprekken uitgenodigd omdat ik met accent pratte en dat was onacceptabel.
Het is al jaren geleden gebeurd, maar ik heb nog steeds moeite met in het Nederlands spreken voor een groep mensen. Ik durf niet op mijn Instastories iets te vertellen, ik ben altijd bang dat niemand mij serieus gaat nemen door mijn accent.
En ik heb zo veel te delen. Ik wil zichtbaar zijn met mijn diensten. Ik ben uitstekend in wat ik doe en ik wil anderen kunnen helpen.
Mijn schaamte is mij aangepraat, maar het is heel groot geworden. Als het om publiek spreken gaat praat liever Engels, en ik spreek het ook met een accent, dan Nederlands. Ik weet dat ik hier vanaf moet. Dat ik mijn afkomst en accent voor me kan laten werken, dat ik me daardoor kan onderscheiden. Ik weet het, maar ik voel het niet. Ik zie nog niet hoe ik dat kan doen.
Mijn angst om afgewezen te worden, om beoordeeld te worden op basis van iets waar ik geen invloed op heb is heel groot. Maar misschien is mijn angst om weer voor een baas te gaan werken groter en kan ik dat als motivatie gebruiken. Ik hoop het.
Ik heb geen antwoorden, geen oplossingen nog. Er wordt aan gewerkt.
annamboland.com 