Exact een jaar geleden vandaag hebben we de sleutels tot ons nieuw huis gekregen. We hebben Haarlem voor de Achterhoek verruild. Drukke stadsleven voor een klein dorp. Westen van het land voor het Oosten. Drukte voor de rust. We hebben zo lang hierover gedroomd dat het nog steeds soms moeilijk te geloven is dat we dit echt hebben gedaan.
Een jaar. Er is zo veel in die tijd gebeurd en ook zo weinig. En dat weinig maakt me vooral blij. De rust, de ruimte, de saaiheid van het leven is precies wat ik nodig had. Hier heb ik de weg terug naar mijzelf gevonden. Ik heb de ruimte gevonden om niet alleen mezelf te zijn, maar ook om voor mijn andere dromen te werken.
De ruimte om me heen en de stilte in huis hebben voor meer ruimte in mijn hoofd gezorgd. In die stilte en ruimte kon ik terugkeren naar wat ik altijd wilde. Naar verhalen vertellen, naar het schrijven, naar wie ik echt ben.
Er wordt gezegd dat je niet van jezelf kunt weglopen en dat verhuizing niet de oplossing voor de problemen is. Voor mij is de verhuizing, een nieuwe plek precies de oplossing geweest, want waar ik was werd mijn eigen stem onderdrukt door de omgevingslawaai.
Je kunt niet van jezelf weglopen, maar je kunt de beste plek voor jezelf vinden om de problemen op te lossen.