Elke keer als ik een boek over een lange wandeltocht lees, wil ik een rugzak inpakken en ook gaan. Ik heb het met dit boek (in het Nederlands: Het zoutpad, vertaald door Annemie de Vries voor de uitgeverij Balans), net als toen ik A Walk in the Woods van Bill Bryson of Wild van Cheryl Strayed las.
Toen we nog in Haarlem woonden leekt het mij een ultieme ontsnapping. Weg van alle mensen, weg can de drukte.
Nu, sinds we in de prachtige Achterhoek wonen wil ik het doen voor de ervaring van lang wandelen en dichterbij de natuur zijn.
Ik was vroeger geen wandelaar, ik vind het een beetje onzinnig, lopen om te lopen. Tot we in het Sequoia National Park gingen wandelen. Het was geen lange tocht, maar we verbleven dicht bij de ingang en elke dag gingen we het park in om een van de routes te lopen.
Toen heb in het ontdekt en begrepen waarom zo veel mensen erbij zweren. De simpele beweging van een voet voor de andere zetten, de ademhaling die steeds dieper wordt, lichaam dat tijdens inspanning ontspant, hoofd dat leeg raakt of oplossingen voor de problemen vindt.
Er zij twee dingen die bij mij voor dit gevoel kunnen zorgen. Wandelen en tuinieren. En van beiden moest ik heel lang niets hebben.
annamboland.com 