Czy ja to wszystko kiedyś przeczytam?

Czasem chciałabym być tą osobą, która nie ma nieprzeczytanych książek w domu ani długich list życzeń w aplikacji bibliotecznej czy na Goodreads. Czasem chciałabym być tą osobą, która wchodzi do biblioteki czy księgarni i wybiera swoją następną lekturę bez wcześniejszego przygotowania. Zdarza mi się to nadal, ale częściej próbuję zmniejszyć listy zapisanych książek.

Aby być tą osobą bez list i stosów książkowych musiałbym całkowicie odciąć się do mediów, nie tylko społecznościowych. To się nie uda, nie ma takiej możliwości, żebym nie kupiła kolejnej książki albo nie zapisała jej na później, bo wpadła mi gdzieś w oko. I choć chciałabym skupić się na tym co na mnie czeka w domu i na doprowadzeniu list książek do zera, to przestałam się łudzić, że to kiedykolwiek będzie możliwe.

Najczęściej świadomość tego, że zawsze mam pod ręką książkę do przeczytania, ale też, że nie muszę szukać, bo mogę po prostu wybrać coś z listy, dają mi poczucie spokoju. Czasem jednak wywołują lekkie poddenerwowanie, bo przecież życia mi nie starczy, żeby to wszystko przeczytać.

Pewnie mogłabym czytać więcej, ale życie nie składa się tylko z książek i czytania. Kocham czytać i zdaję sobie sprawę, że jestem trochę od tego uzależniona, ale lubię też inne rzeczy i lubię też inaczej spędzać czas. Nie pozostaje mi więc nic innego jak pogodzenie się z wiecznie wydłużającymi się listami i powiększającymi się stosami książek do przeczytania.

Ktoś mądry kiedyś powiedział, że nie ma nic ważniejszego od biblioteczki pełnej nieprzeczytanych książek. I tego się będę trzymać.

---