Co czytają Holendrzy?

W tym tygodniu, na pierwszym miejscu plasuje się książka „Al het blauw van de hemel” Melissy Da Costy. W Polsce ta książka ukazała się w maju tego roku pod tytułem „Cały ten błękit”, nakładem wydawnictwa Znak, w przekładzie Łukasza Müllera. Ta książka nie schodzi z holenderskiej listy bestsellerów od 74 tygodni, a w ostatnich kilku, nie spadła poniżej drugiego miejsca. W naszej bibliotece jest kolejka na ponad osiemdziesiąt osób, a ja już osiągnęłam maksimum egzemplarzy, które mogę domówić. Coś niesamowitego. Bardzo mnie intryguje sukces tej powieści. Pewnie ją kiedyś przeczytam, jak już będzie dostępna u nas w biblio albo jak UpolujEbooka poinformuje mnie o fajnej promocji.

Na drugim miejscu, od trzech tygodni na liście, jest „Door het vuur”, M.J. Arlidge, przetłumaczone z angielskiego „Into the Fire”. To już trzynasta część serii z Helen Grace, a książki tego pisarza są w Holandii niezmiennie popularne. Osobiście przeczytałam pierwszą, a drugą porzuciłam po tym jak autor stereotypowo zobrazował w niej Polaków w Anglii. No nie mogłam przez to przebrnąć. Zresztą miałabym taką samą reakcję gdyby chodziło o inną narodowość. Nie lubię takich stereotypowych zagrywek, uważam że są tanie i niepotrzebne.

Na trzecim miejscu Mel Robbins i jej „The Let Them Theory”, która w Polsce ukazała się w kwietniu, nakładem wydawnictwa Galaktyka, w przekładzie Piotra Cieślaka. Nie czytałam i, szczerze mówiąc, nie mam zamiaru. Męczą mnie wszystkie teorie na lepsze życie i przymus ciągłego ulepszania siebie. W okolicy ukazania się tej książki w Stanach, była wokół niej kontrowersja co do tego, kto pierwszy wyszedł z tą teorią, ale chyba rozeszło się po kościach.

Na miejscu czwartym książka, która przeżywa drugą młodość, za sprawą nowego wydania. Ta książka ukazała się oryginalnie w 2007 roku, pod tytułem „Magic Hour”, a w 2020 ukazała się ponownie, pod tytułem „Wild”. W Polsce ukazała się po raz pierwszy w 2008 roku, pod tytułem „Magiczna chwila”, w przekładzie Magdaleny Słysz, nakładem wydawnictwa Świat Książki. I ponownie, w 2023 roku, w tym samym wydawnictwie i przekładzie. Co ciekawe, niderlandzki tytuł to, w wolnym tłumaczeniu, „Kiedy płaczą wilki”.

I na miejscu piątym, niezmiennie popularna Corina Bomann. Wszystkie jej książki są namiętnie czytane i często wypożyczane w naszych oddziałach. Muszę w końcu sięgnąć po którąś z tych serii i zobaczyć o co tyle hałasu. Corina Bomann to niemiecka pisarka i pisze powieści historyczne, a te są zawsze popularne w Holandii, szczególnie w bibliotekach. Muszę przyznać, że niemiecka okładka (po prawej) mnie nie zachęca, ale holenderska jest niczego sobie. Zwróćcie też uwagę, że na niemieckiej okładce tytuł serii jest większy od tytułu tomu, a na holenderskiej odwrotnie.