Szósta rano, za oknem temperatura poniżej zera. Sąsiadka z rozwianym włosem, w szlafroku, wybiega i odpala samochód. Zadowolona wraca do domu i rozpoczyna przygotowania do wyjścia do pracy. (Przynajmniej tak to sobie wyobrażam.) Czterdzieści pięć minut później odjeżdża bez potrzeby skrobania szyb. W tym czasie ja, wybudzona chodzącym silnikiem i wentylacją na full, przeklinam na czym świat stoi, a głównie ludzi bezmyślnych. Jak trzeba być oderwanym od rzeczywistości, żeby uważać to za dobry pomysł? Pomijam fakt, że jej samochód stał pod oknem mojej sypialni, ale czterdzieści pięć minut chodzącego silnika samochodowego bez sensu? Skrobanie szyb zajęłoby jej może dwie minuty przy temperaturze dwóch stopni poniżej zera. Kupiłam jej sprej do odmrażania szyb, mam nadzieję, że będzie z niego korzystać.
Czasem sobie myślę, że ludzkość zasługuje na wyginięcie i wszystko to, co nam przynoszą zmiany klimatyczne. I mimo że większość z nas rozumie co się dzieje i wie, że musimy zmienić nasz styl życia, to jednak nadal zbyt często spotykam się z zachowaniami pt. „mnie to nie dotyczy”. Uwiera mnie ten świat ludzi patrzących tylko na koniec własnego nosa, nie biorących pod uwagę innych ludzi ani świata wokół nich. Byleby im było dobrze.
I tak, wiem, że nie wszyscy tacy są. I wiem, że większość z nas liczy się z innymi i z tym co się wokół nas dzieje. Jednak w ostatnim roku spotkałam zbyt dużo przypadków zachowań egocentrycznych, nieświadomych, że ich decyzje i zachowania mogą mieć również wpływ na życie innych.
Może Ryszard Koziołek ma rację, kiedy pisze w swojej książce „Czytać, dużo czytać”, że czytanie wyostrza nam percepcję świata. Może to właśnie czytanie wywołuje u mnie te frustracje związane z ludzkością. A te znowu popychają mnie w stronę czytania. Percepcja i wrażliwość się wyostrzają, przez co frustracja bezmyślnością wzrasta. Ech… Kiedyś i oni zrozumieją, że coś się musi zmienić, prawda?
annamboland.com 